Rodney Buadi Nkrumah
Liczba sierot i dzieci w trudnej sytuacji (OVC) w Ghanie stopniowo rośnie. Jednocześnie tradycyjne systemy ochrony, które stanowią podstawę opieki i wsparcia dla osób znajdujących się w trudnej sytuacji społecznej, są powszechnie postrzegane jako zanikające w wyniku ciągłej urbanizacji i zmian społecznych. W związku z wprowadzeniem formalnych programów ochrony mających na celu przeciwdziałanie zagrożeniom i trudnościom związanym z utrzymaniem, w niniejszej publikacji oceniono, w jaki sposób formalne i tradycyjne rozwiązania w zakresie ochrony wpływają na charakter opieki nad OVC, na przykładzie dystryktu Lower Manya-Krobo. Do zebrania danych pierwotnych wykorzystano jakościowy projekt badawczy oparty na wywiadach z kluczowymi informatorami i liście pytań zamkniętych. Wyniki badań wskazują, że chociaż formalne programy ochrony odgrywają istotną rolę w zaspokajaniu potrzeb sierot i dzieci osieroconych w zakresie edukacji, wyżywienia i opieki zdrowotnej, to tradycyjne rozwiązania w zakresie ochrony, ucieleśnione w inicjatywach opieki zastępczej tradycyjnych królowych matek, stanowiły sedno opieki nad sierotami i dziećmi osieroconymi zorientowanej na rodzinę. Wnioski są takie, że formalne programy społeczne skoncentrowane na dzieciach przyniosłyby ogromne korzyści w zakresie ochrony sierot i dzieci osieroconych, gdyby projektowanie i wdrażanie polityki było ukierunkowane na takie tradycyjne inicjatywy, jak te realizowane przez królowe matki.